En dan heb je een Vitamine B6 vergiftiging

De laatste tijd schrijf ik veel over de uitdagingen in het ondernemerschap i.c.m. vermoeidheid en een traject om zwanger te worden. Eindelijk is er nu een aanknopingspunt voor deze moeheid. Ik blijk een vitamine B6 vergiftiging te hebben. Huh? Kan dat?! En: hoe dan!? Een uitgebreide blog waarin ik mijn verhaal deel én ook een nootkreet rondom het gebruik van supplementen. Dit moet niet kunnen mogen! 

Vermoeidheidsklachten

Al maanden, naja terugrekenend al twee jaar, loop ik rond met vermoeidheid. Het werd steeds erger en erger. Ik bleef elke keer stapjes terug doen: minder afspraken plannen, mediteren, minder werken en ga zo maar door. Tot ik afgelopen twee maanden zo ongeveer uitgeschakeld was. Mijn slaapkamer was mijn nieuwe woonkamer en ik had geen zin om de laptop open te slaan, wat totaal niet Dees is. ‘Normaal’ stond ik om 6 uur met mijn man op (werkt in de zorg) omdat ik zo enthousiast was om aan de slag te gaan. Maar  de laatste tijd ik kon me niet meer concentreren en ik kreeg niets uit handen. Ik kan je vertellen: daar word je niet blij van.

Schildklier

Afgelopen twee jaar ben ik geprikt op allerlei mogelijke oorzaken, maar nooit is er iets uitgekomen. Het enige wat we tijdens het fertiliteitstraject in het ziekenhuis ontdekt hebben dat mijn schildklier iets trager werkt dan gemiddeld. Maar niet zo drastisch dat ik daarvoor aan de medicatie zou moeten. Wél zou het bevorderend kunnen werken in het traject om zwanger te worden.

Toen ik daarover hoorde heb ik nagevraagd of daar de moeheid vandaan kon komen, maar dat bleek niet zo te kunnen zijn. Ook heb ik gevraagd waarom mijn schildklier niet 100% werkt, wat kan een onderliggende oorzaak zijn? Het antwoord was: “Ja soms werkt het gewoon niet zo als het hoort”. Uiteindelijk tijdens het traject aan de medicatie gegaan waar ik inmiddels weer mee gestopt ben. Want ik slik het liefst zo min mogelijk ‘troep’ om het even zo te zeggen.

Fertiliteitstraject

Van vorig jaar tot begin dit jaar, liep ik in het ziekenhuis om geholpen te worden met het zwanger worden. Waar er eerst niets met mij ‘mis’ leek, bleken er later in het traject toch wel wat issues te zijn met mijn ovulatie. Mijn menstruatie is zo wisselend dat het zo een maand over slaat of soms zelfs 3 maanden. Werkt niet echt lekker mee als je graag zwanger wil worden.

Om de ovulatie te laten ontstaan, kreeg ik Clomid. Daar heb ik Babyproof bedrijf zonder baby wat over gedeeld. Dit middel gaf zoveel bijwerkingen zoals opvliegers, extreme haargroei, depressieve gevoelens én vermoeidheid. Hele bult bijwerkingen doorstaan voor die grote kleine droom: een babytje. Dus ja, die moeheidsklachten konden daar ook prima vandaan komen. Zinnetjes als “je moet natuurlijk ook niet vergeten dat je in een pittig traject zit en dat doet ook wat met je” gingen op een gegeven moment door mijn hoofd.

Moeheidsbommen

Door de medicatie had ik twee week in de maand een moeheidsbom. Zo noemde ik ze. Ik werd gevloerd door de moeheid. Toen ik weer zou ‘moeten’ beginnen met het slikken van die medicatie, eind februari. Heb ik besloten om ermee te stoppen. Ik had begin maart 2020 mijn event Online Ondernemen & Social Media én wilde daar niet in de pauze moeten slapen oid. Ben jij gek! Dacht ik. Ik wil er 100% voor de deelnemers kunnen zijn. Daarnaast was ik er ook gewoon helemaal flauw van. Ik leverde zoveel in op mijn eigen levenslust, dat voelde niet goed. In Het is mooi geweest, ik ben er klaar mee schreef ik daar meer over. Met het stoppen zou dan de moeheid verdwijnen? Nou nee dus!

Corona

Toen kwam de Corona en daar was ik best blij mee, hoe gek het ook klinkt. Ik weet dat het veel nare gevolgen heeft, maar er zijn ook veel positieve kanten aan denk ik. Mijn sociale afspraken vervielen en ik moet zeggen dat ik die al behoorlijk had terug geschroefd. Dus zoveel was het niet. Ik ben iemand die zich graag 100% ergens voor in zet en niet zo gauw afzegt. Dus elke keer moest ik mezelf weer die drempel overhalen om maar wéér aan te geven dat ik mogelijk eerder weg zou gaan of niet kon komen. Super lastig als het ook nog eens om dingen gaat die je super graag doet.

Ook vond ik het best lastig omdat je niet echt kan zeggen waarom. Ja ik ben moe. Maar ja, dat is iedereen wel eens. De Corona zorgde voor een lege agenda en dat gaf rust. Vooral in mijn hoofd. Ik hoefde mezelf niet meer er toe aan te zetten om afspraken te annuleren, die sociale strijd in mijn hoofd.

Aanhoudende klachten

Met een lege agenda, rust in mijn hoofd en géén zwangerschapstraject, zou het beter moeten gaan. Toch? Maar na twee maanden was dat eigenlijk niet echt zo. Ik dacht: joh hormonen, die werken nog even door. Maar toen het ziekenhuis belde over de Coronaregels en het eventueel heroppakken van het traject (wat ik niet wilde) werd aangegeven dat die bijwerkingen nu echt wel weg zouden moeten zijn. Huhm, dan toch maar weer bloedprikken? De schildklierarts gebeld en weer op wat extra dingen geprikt waar ook weer niets uitkwam. Met de medicatie die ik toen slikte, waren de schildklierwaarden ook goed. Dus kijkend naar de resultaten wat er ‘niets aan de hand’.

Van mijn stokje

Als klap op de vuurpijl viel ik op een ochtend in mei flauw. Echt bizar. Nog nooit meegemaakt. Ik was wel vaak duizelig ‘s ochtends en werd zwart voor mijn ogen, maar dan hield ik me even vast aan de muur tot het over was. Dit keer lag ik op de grond. Ik kwam bij en keek direct naar de tijd. Ik miste een stukje van de film, hoe lang had ik daar gelegen? Gelukkig heel kort. Maar daarbij kwam ook de schrok. Wat gebeurde hier nou? Waarom? Dit is toch niet gezond? Ik ben nog nooit in mijn leven flauw gevallen? Waarom ontstaat er kortsluiting? Je raad het al: opnieuw bloedprikken bij de huisarts én ook de resultaten zijn te raden: er kwam niets uit. Vreemd!

Oogkleppen op?

Ja, als je dan op van alle getest bent en er komt geen oorzaak uit naar voren, misschien heb ik dan toch een burn-out? Veel van de klachten kwamen wel overeen, maar het voelde voor mij niet zo. Mijn hoofd wilde wel, alleen mijn lichaam niet. En als ik terugkijk naar afgelopen jaren heb ik echt wel behoorlijk wat pittige dingen op mijn bordje gehad, maar ik ben ook al heel lang heel bewust aan het leven. Met dat bewust leven bedoel ik ook bewust ondernemen: ik heb mijn bedrijf meer en meer afgestemd op hoe ik ben en hoe ik wil leven. Ik durf te gaan voor waar ik blij van word en heb mijn leven stap voor stap daarop afgestemd. Maar als er nergens wat uitkomt, ga je toch twijfelen. Heb ik dan die oogkleppen op waar mensen het wel over hebben. Wil ik het niet accepteren dat ik het heb? In  Van babyproof bedrijf naar burn-out-proof bedrijf? lees je er meer over.

Rustvakantie

Het idee van de burn-out liet ik nog even in het midden. Ik was er niet van overtuigd omdat ik juist dacht dat ik het altijd voor was geweest door op tijd met dingen te stoppen die energie zogen en veel aan selfcare te doen. Ik ging in augustus fijn met Jeroen een weekje op vakantie waarin ik weer het rusten centraal moest zetten. Opstaan, ontbijten, verder slapen. Tussendoor naar het huis waar we verbleven om weer 2 a 3 uur op bed te gaan liggen. Net als vorig jaar. Die week kwamen er nog meer klachten bij, die vervelend genoeg ontzettend leken op zwangerschapssymptomen: duizelig, misselijk, bloedneuzen (elke nacht), vaak plassen en veel meer.

Beetje bij beetje durfde we te hopen dat het nu raak was. Wat zou dat geweldig zijn. Een test durfde ik, na al die negatieve testen niet meer te doen. Ik heb er weinig positieve associaties mee. Maar op een gegeven moment wilde we het toch weten zodat we: of er nu lekker van konden genieten of ik gewoon ook een drankje kon nemen (waar je dan opeens spontaan zin in krijgt). Helaas bleek de test negatief. Wéér die teleurstelling. Ik krijg het gevoel dat die stokjes geen andere uitslag kunnen geven. #bah

Reacties op blogs

Oké nou komt het mooie. Nou ja, mooi is ook weer een groot woord. Door het delen van mijn blog over de mogelijke burn-out kreeg ik verschillende berichtjes van mensen die zich in mijn verhaal herkenden. Super veel lieve reacties gehad, dank daarvoor. 🙂 Én twee berichtjes van mensen die zeiden: joh ik herken dit, misschien moet je hier eens op prikken. Een daarvan was Prolactine, hier ben ik op geprikt en bleek allemaal oké te zijn. Fijn. Maar die ander, dat ging over een vitamine B12 tekort. Het was Laura die mij appte. Ze herkende zich in mijn verhaal en stuurde mij de klachtenlijst door die bij een vitamine B12 tekort hoort (zie stichtingb12terkort) en tipte me een priklijst om door te sturen naar de huisarts (zie b12kliniek). Nou daar ging een deur voor mij open. Zoveel vage klachten die ik niet kon plaatsen, stonden op deze lijst.

Klachten op een rij

Om je er even in mee te nemen, mijn klachten op een rij gezet. Elke nacht een been waar geen gevoel in zit, lastig om me te concentreren, flauw vallen, prikkelbaarheid, geïrriteerdheid, depressieve gevoelens, stemmingswisselingen, vermoeidheid (extreem!), duizeligheid, koud hebben (steen koude voeten o.a.), hartkloppingen, benauwdheid, uitblijven menstruatie, misselijkheid, oorsuizen, gewrichts- en spierpijn (kom als een oma uit bed), haaruitval (elke dag weer een bosje in mijn handen), vaak plassen, opgeblazen gevoel, rommelende darmen, obstipatie, winderigheid, niet goed zien (zet tegenwoordig mijn bril af).

Lang verhaal kort: ik herkende me zo in alle klachten en kon het opeens plaatsen. Dus de eerdergenoemde priklijst doorgestuurd naar de huisarts, met bovenstaande klachtenlijst én met de verdere klachten zoals opvliegers, erg geurend zweet, slapeloosheid, veel en raar dromen, nachtelijke bloedneuzen, verminderd libido (lekker onhandig als je zwanger wil worden) en noem maar op.

Extreem hoge B6

Nou, ik had er een aanloop voor nodig maar daar is die dan. In de priklijst kwam ook vitamine B6 voorbij en die bleek me toch abnormaal hoog. Waar een waarde van maximaal 180 normaal is, zat ik op 1650! Kanonnen! Nou goed, eigenlijk best blij met deze uitslag, want er is eindelijk een aanknopingspunt. Maar hoe in de vredesnaam kan mijn B6 zo hoog zijn? Nou het antwoord is simpel. Ik slik supplementen met foliumzuur voor het zwanger worden: Multi Mama.

Aangezien ik van alles liever niet eet, zoals gluten, koemelk, vlees, leek het mij een goede optie om voor deze te gaan met wat aanvulling op vitamines ed. Kan geen kwaad zou je denken. Nou dus wél. Want in deze verpakking blijkt veel meer vitamine B6 te zitten dan we dagelijks nodig zijn. Waar 1,5-3 mg genoeg is elke dag, zit in deze verpakking al 20 mg wat per dag word voorgeschreven. Als je weet dat wij al sinds 2017 bezig zijn met zwanger worden, kun je het zelf wel uitrekenen hoe die vergiftiging kan ontstaan.

Vitamine B6 vergiftiging

Toen ik las dat mijn waarde zo hoog was, ben ik direct gestopt met de supplementen. Dat is eigenlijk het enige wat je kan doen. Ja, verder is het belangrijk om goed water te drinken, zonlicht te pakken en te bewegen. Maar goed, dat is voor iedereen belangrijk. Daarnaast ben ik het verder gaan onderzoeken en verse/gember citroenthee gaan drinken om mijn lever te ondersteunen, magnesium-voetenbadjes om giftige stoffen kwijt te raken en naar de sauna om de boel er ook uit te zweten. Ja, ik doe maar gewoon wat goed voelt. Verder mijn rust blijven pakken. Heel benieuwd hoe snel het gaat zakken en hoe het er over een paar weken voorstaat. Én of dit dan werkelijk de oorzaak blijkt van de extreme moeheid die ik ervaar.

Schrokkende verhalen

Voor ik afrond wil ik nog even mijn ongerustheid uitspreken. Want ik vind het heel kwalijk dat er zoveel vitamine B6 in een product mag zitten, wat de dagelijkse hoeveelheid 13 keer overschrijd. En ik moet zelfs zeggen: als ik naar het etiket kijk, snap ik er niets van. Er staan allemaal hoge getallen zoals 20 mg en dagelijkse hoeveelheid % = 1.429. Is dit veertienhonderdnegenentwintig? Ik snap er niets van. Dit check ik allemaal in het onderzoek of ik het mezelf te verwijten heb. Snel ontdek ik een interessante blog over vitamine B6 vergiftiging en lees ik schrokkende verhalen. Werkelijk waar. Ik snap in de wijde wereld niet waarom dit zo in de schappen mag liggen bij de drogist. Dit zou wettelijk niet moeten mogen. Én als het al op de markt verkocht zou mogen worden, dan op advies van een huisarts én onder controle door regelmatig bloed te prikken en te testen.

Mijn geleerde lessen

Ik ben mezelf echt dankbaar dat ik mijn verhaal zo deel in mijn blog. Daardoor kon Laura het lezen en mij een berichtje sturen, waardoor ik nu eindelijk na al die tijd een aanknopingspunt heb voor de moeheid. Ik roep altijd: de kracht van delen is enorm. Je kunt er anderen mee inspireren, je kunt lotgenoten vinden en ga zo maar door. Helemaal geweldig als het als een boomerang terug komt en je zo zelf verder geholpen wordt. Ik ben blij dat ik een aanknopingspunt heb gevonden om verder mee te gaan en hoop vooral dat de klachten snel wegtrekken. Al met al heb ik door deze periode heen een paar belangrijke lessen geleerd waar ik graag mee wil afsluiten.

1. Blijf dicht bij je gevoel en neem dat serieus.
   Ik heb verschillende momenten gehad dat die supplementen me tegen gingen staan. Ik was er klaar mee. Aan de andere kant ging mijn hoofd zich er mee bemoeien: ja maar je wil zwanger worden en die foliumzuur heb je nodig. En aan de andere kant: weet je wel hoeveel mensen zwanger zijn, er veel later achter komen én dus ook geen foliumzuur geslikt hebben. Lang verhaal kort: doe wat voor jou goed voelt. Achteraf had ik beter losse foliumzuur-tabletten kunnen kopen. Maar dat is achteraf een koe in de kont kijken zoals ze dat hier in Groningen zeggen.
2. Hou je klachten bij in een dagboek
   Al lange tijd hield ik klachten bij, o.a. met behulp van de Cyclus Planner om mijn hormonen in balans te krijgen. Door dit elke dag op te schrijven krijg je inzicht in je gezondheid en gaan er dingen opvallen. Ik ontdekte bijvoorbeeld dat ik best veel stress had, maar geen idee waarvan. Want ik had het niet druk. Later bleek dat ik ging stressen als ik moe was. Ik wilde tenslotte nog van alles doen, had zin om aan de slag te gaan maar geef puf. Behoorlijk frustrerend als je een bezige bij bent én al maanden moe wordt van de moeheid.
3. Ga zelf op onderzoek uit en neem initiatief
   Ik heb echt geleerd dat het belangrijk is om zelf aan de bel te blijven trekken. Dat is niet altijd fijn, helemaal als er niets uit de testen komt. Ik voelde me een aansteller en ging aan mezelf twijfelen. Maar ja, als wel klachten hebt en het nog niet kan plaatsen….is het toch handig om het verder uit te zoeken. Door mijn blog te delen, heb ik mijn eigen netwerk als het ware ingezet om mee te denken. In je netwerk zit veel waarde, dat zie je nu ook maar weer. Daarnaast heb ik volop Gegoogled om beter te begrijpen hoe dat nou zit met de B6, B12 en de schildklier. Want ook daarin blijkt een verband te zitten, waar ik nu de komende tijd op getest ga worden.
4. Maak het concreet
   Misschien een beetje een gekke tip maar hij is denk ik wel handig om bij stil te staan. Door al het Gegoogle heb ik heel concreet een overzicht kunnen maken om naar de huisarts door te sturen. Hierin heb ik duidelijk beschreven wat er allemaal aan mij mankeerde. Ik roep steeds bij alle artsen dat ik moe ben. Maar wat is moe? Jij kan moe zijn omdat je kindje een uur voor je wekker wakker was. Ben je moe. Mijn moeheid is meer de moeheid van wakker worden en het gevoel hebben dat het bedtijd is. Dat gevoel heb ik de hele dag door. Het hebben van bloedneuzen klinkt niet zo heel bijzonder. Maar elke nacht een bloedneus hebben, is toch wel vreemd. Nou goed, je snapt mijn punt. Maak het voor jezelf eens concreet en koppel dit terug naar je behandelend arts.
5. Wees lief voor jezelf
   Met al deze avonturen is er toch wel een soort van koningin van de selfcare geboren in mij. Haha. Ongeveer elke minuut heb ik met mezelf afgestemd: hoe voel ik me, wat heb ik nu nodig? En het belangrijkste: daar heb ik meestal ook gehoor aan gegeven. We zijn zo snel onszelf aan het voorbij rennen (ook zonder aandoening/ziekte/vergiftigingen), dat we amper meer voelen wat we nodig hebben. En als we het al voelen, willen we het liever niet voelen of er gewoon geen gehoor aan geven. Man man man, je komt in verschillende mindf*cks terecht van zelfafwijzing om vervolgens jezelf daar weer op af te wijzen. Maar hey, wees eens lief voor jezelf. Doe zo tegen jezelf zoals je ook tegen een ander zou doen.

Tot zover mijn woops ietwat lange verhaal. Heerlijk om zo van mij af te schrijven. Het voelde nodig. Want er is zoveel onwetendheid over vitamine B6 vergiftiging en de rol van supplementen hierin. Las ergens dat 1 op de 4 mensen die met vermoeidheid bij de huisarts komen, een vitamine B6 vergiftiging hebben opgelopen, dus veel! Ook is het op Radar al voorbij gekomen dat 1 op de 5 mensen die Vitamine B6 inneemt, klachten heeft. Wat een cijfers! Hoop echt dat mensen die bepaalde klachten hebben, door mijn blog een deur hebben gevonden naar meer duidelijkheid. Al hoop ik natuurlijk niet dat jij ook de sjaak bent. 😉 

Leestips gerelateerd aan bovenstaande ervaring:
Mei 2019: Help ik en mijn superkracht kwijt
November 2019: Een babyproof bedrijf zonder baby
April 2020:Extreme vermoeidheid zorgt voor focus in mijn bedrijf
Mei 2020: Het is mooi geweest, ik ga er mee stoppen.
Juli 2020: Van babyproof bedrijf naar burn-out-proof bedrijf?
Oktober 2020: Het is tijd voor een gezondheidsreset